Ο Αλβανός Στρατηγός Πίρο Αχμετάι, πρώην Σύμβουλος Εθνικής Ασφαλείας του Προέδρου Δημοκρατίας, νυν Σύμβουλος Ασφαλείας του Δημοκρατικού Κόμματος και εκπρόσωπος της Αλβανίας στο ΝΑΤΟ, "τρώει σίδερα" τον τελευταίο καιρό, καθώς με απανωτά άρθρα και δημιοσιεύσεις του, καταφέρεται εναντίον της Ελλάδας και προσπαθεί να "ξεσηκώσει" την Αλβανία σε αντιδράσεις!
Ο Αχμετάι αντιδρά στην αναμενόμενη επέκταση των χωρικών υδάτων της Ελλάδας στα 12 μίλια (αναμένεται η κατάλληλη στιγμή για την επίσημη ανακοίνωση), αλλά και στην πιθανολογούμενη εγκατάσταση ελληνικού στρατού στο ακριτικό νησάκι των Οθωνών, το οποίο με 12 μίλια και με ΑΟΖ, βάζει την Ελλάδα βαθιά μέσα στην Αδριατική, αγγίζοντας στα Στενά του Οτράντο, κόβοντας κάθε αλβανική (και τουρκική) ναυτική φιλοδοξία!
Ο Στρατηγός μάλιστα γράφει (16-11-2020), πως σε περίπτωση εγκατάστασης Ελληνικής Φρουράς στους Οθωνούς, αυτό θα είναι "σοβαρή πρόκληση" και "ανοησία":
"Από την άλλη πλευρά, εάν το θεωρήσουμε πραγματικό νέο, ότι η Ελλάδα τη στιγμή των διαπραγματεύσεων με τη Δημοκρατία της Αλβανίας για την οριοθέτηση των υδάτινων χώρων σχεδιάζει να αναπτύξει στρατιωτικές δυνατότητες σε ένα νησί με 400 κατοίκους, μπροστά από μια χώρα μέλος του ΝΑΤΟ, τότε αυτό θα αποτελούσε σοβαρή πρόκληση, με συνέπεια την υποβάθμιση του πνεύματος αμοιβαίας εμπιστοσύνης και σχέσεων μεταξύ των δύο χωρών! Με απλά λόγια, θα ήταν ανοησία"!
Ο Αλβανός Στρατηγός επίσης, με την πιθανή εγκατάσταση Ελληνικής Φρουράς στους Οθωνούς, αποδίδει στην Ελλάδα μακροπρόθεσμους στόχους και την αποδίδει σε αλλαγή της στρατηγικής αντίληψης της Ελλάδας για επέκταση του ελέγχου του θαλάσσιου χώρου.
Ο Αχμετάι κατηγορεί μάλιστα τον Ράμα για την εκ των προτέρων αποδοχή της ελληνικής επέκτασης στα 12 μίλια, κάτι που θα δυσκολέψει - όπως λέει - την Αλβανία στα Διεθνή Δικαστήρια, όταν θα συζητείται η κυριαρχία και όχι τα κυριαρχικά δικαιώματα, θεωρώντας δεδομένο ότι εκεί θα καταλήξουν τα δύο κράτη.
Ο Αχμετάι δηλώνει επίσης απογοητευμένος για την εγκατάλειψη στην ουσία της ναυτικής βάσης των Αγίων Σαράντα και συμβουλεύει τον Αλβανό Πρόεδρο να ζητήσει αναλυτικές εξηγήσεις από τον Πρωθυπουργό Έντι Ράμα, για την έγκριση επέκτασης των ελληνικών χωρικών υδάτων και για την στρατικοποίηση των Οθωνών, η οποία - όπως τονίζει - "απειλεί σοβαρά τη θέση της Δημοκρατίας της Αλβανίας στο κανάλι της Κέρκυρας".
Βεβαίως ο Πίρο, οφείλει να ψάξει πρώτα τι σημαίνει και από πού προέρχεται το ελληνικό όνομά του και έπειτα να ψάξει να μάθει και για τον όρο "Βόρειος Ήπειρος", που όσο περνά ο καιρός, τόσο πιο διεθνής θα γίνεται... Η επίλυση άλλωστε του Βορειοηπειρωτικού εκκρεμεί επισήμως στο Συμβούλιο ΥΠΕΞ των μεγάλων νικητριών δυνάμεων του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, ήτοι ΗΠΑ, Ρωσίας, Γαλλίας και Αγγλίας, που βλέποντας το νέο γερμανικό "Ράιχ" να απλώνεται τόσο ενεργά στα Βαλκάνια, μέσω της δήθεν "Ευρωπαϊκής" και κατουσίαν "Γερμανικής" Ένωσης, θα "ανοίξουν πανιά"...(δείτε εδώ)
Σημειωτέον ότι η Βόρειος Ήπειρος θα έχει δικό της μερίδιο και στα χωρικά ύδατα και στην ΑΟΖ και αυτό λέει πολλά...
Άλλωστε, το Κόσσοβο δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς ικανό αντίβαρο, όπως πολύ καλά έχει καταλάβει ήδη και η Γαλλία (δείτε εδώ) και η Βουλγαρία...
ΝΟΙΑΖΟΜΑΙ
"Η επίλυση άλλωστε του Βορειοηπειρωτικού εκκρεμεί επισήμως στο Συμβούλιο ΥΠΕΞ των μεγάλων νικητριών δυνάμεων του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, ήτοι ΗΠΑ, Ρωσίας, Γαλλίας και Αγγλίας"
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν εκκρεμεί, έχει επιλυθεί. Δεν υφίσταται Βορειοηπειρωτικό ζήτημα.
Με το Πρωτόκολλο της Φλωρεντίας της 17/12/1913, οι Βόρειες περιοχές της Ηπείρου μετονομάστηκαν «Νότιος Αλβανία», οι δε Έλληνες Ηπειρώτες «Ελληνική Μειονότητα».
Στις 9/11/1921, η Πρεσβευτική Διάσκεψη αποφάσισε την οριστική ενσωμάτωση της Β. Ηπείρου στην Αλβανία. Η απόφαση υπογράφτηκε από τους αντιπροσώπους των κυβερνήσεων Μ. Βρετανίας, Ιταλίας, Γαλλίας και Ιαπωνίας.
Η οριστική επιδίκαση της Β. Ηπείρου στην Αλβανία, επικυρώθηκε στις 27/11/1925 με το Δεύτερο Πρωτόκολλο της Φλωρεντίας, που υπογράφτηκε από τους: Στρατηγό Pietro Cazzera (Ιταλός), Συνταγματάρχη I.A. Ordioni (Γάλλος), Αντισυνταγματάρχη F. Giles (Βρετανός) και τον Έλληνα Αντισυνταγματάρχη Χρήστο Αβραμίδη.
Αχμέταϊ (Ahmetaj), όχι Αχμετάι (Ahmetai).
ΑπάντησηΔιαγραφήΚόσοβο - Kosova
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο 1915-1916 προκειμένου να αλλάξει η πληθυσμιακή σύνθεση του Κοσόβου, έγινε ευρείας κλίμακας εποικισμός από τη Σερβία. Το Βασίλειο (τότε) των Σέρβων, των Κροατών και των Σλοβένων, αναγνώριζε μόνο τρεις εθνότητες, αυτές των Σέρβων, των Κροατών και των Σλοβένων, ενώ θεωρούσαν τους Αλβανούς ως μειονότητα. Πολλοί Αλβανοί και Σλαβόφωνοι μουσουλμάνοι αναγκάστηκαν να μεταναστεύσουν, λόγω των μεταρρυθμίσεων των Σέρβων στο κτηματολόγιο, οι οποίες μεταρρυθμίσεις έπληξαν κυρίως τον αλβανικό πληθυσμό. Μάλιστα το 1935 και 1938 έγιναν δύο συμφωνίες από το Σερβικό βασίλειο, ώστε να μεταναστεύσουν 240.000 περίπου Αλβανοί στην Τουρκία αλλά τελικά αυτό δεν συνέβη λόγω που ξέσπασε ο 2ος Παγκόσμιος Πόλεμος.
Οι Σέρβοι έκαναν γενοκτονία στο Κόσοβο το 1913 αλλά και σε άλλες περιοχές όπως στο Βράνιε, στο Λεσκόβατς, στο Νόβι Παζάρ (Τρέγκου ι Ρι) και αλλού. Ας δούμε τι λέει ο υποστράτηγος Δ. Ζαγκλής:
«Οι προσαρτησθέντες εις την Σερβίαν Αλβανοί το 1913 ανήρχοντο εις 500.000 της περιοχής Ράσκας, δηλαδή της Πριστίνης-Πρισρένης-Ουροσέβατς-Κοσσυφοπεδίου. Υπήρχον και οι εις τα βορειοδυτικά της Μακεδονίας (Καλκανδελέν/Τέτοβο κ.λπ.) οικούντες Αλβανοί υπερβαίνοντες τας 100.000. Το θέμα όπως βλέπετε είναι απλούν. Δι' ενός στατιστικού πίνακος οι Τούρκοι της Γιουγκοσλαβίας μετεβλήθησαν από της μιας στιγμής εις την άλλην εις Σέρβους. Οι 700.000 Αλβανοί τότε γίνονται 441.740, αλλά πλην τούτου υπάρχει η μάχαιρα, η λόγχη, το πολυβόλον και η φωτιά.
Και αν θέλετε παράδειγμα, ιδού τούτο: Ο Σέρβος σοσιαλιστής βουλευτής Kaskerovitch γράφει τον Σεπτέμβριον του 1913, μετά την κατάπνιξιν εις το αίμα της επαναστάσεως των προσαρτησθέντων εις την Σερβίαν Αλβανών: 'Ο Σερβικός στρατός κατόπιν διαταγής της διοικήσεώς του, κατέκαυσε 35 Αλβανικά χωριά χωρίς να επιτρέψει εις τους κατοίκους αυτών να τα εγκαταλείψουν (ήτοι τους έκαυσαν ζωντανούς). Δεν θέλω να ομιλήσω διά τας γενομένας θηριωδίας κατά τας παλαιοτέρας συγκρούσεις μετά των Αλβανών. Ο Σερβικός στρατός κατ' εντολήν της διοικήσεώς του κατέσφαξε 120.000 Αλβανούς'.
Άλλος Σέρβος στρατιωτικός και ανταποκριτής της εφημερίδος 'Radnitchke Novice' περιγράφει ως εξής τας εντυπώσεις του από την καταστολήν της επαναστάσεως εις το φύλλον της 9/22 Οκτωβρίου 1913:
'Δεν έχω τον καιρόν να σου γράψω δια μακρών. Αλλά μπορώ να σου πω ότι συμβαίνουν εδώ πράγματα φρικιαστικά. Είμαι τρομοκρατημένος και διερωτώμαι ακαταπάυστως πώς οι άνθρωποι μπορεί να είναι τόσο βάρβαροι διά να διαπράττουν τοιαύτας σκληρότητας. Είναι τρομερόν. Δεν τολμώ - εξ άλλου μου λείπει ο καιρός - να σου μιλήσω περισσότερον, αλλά μπορώ να είπω ότι οι Λούμια (αλβανική περιοχή κατά μήκος του ομώνυμου ποταμού) δεν υπάρχει πλέον. Το παν δεν είναι παρά πτώματα, στάχτη και κονιορτός. Υπάρχουν χωριά 50, 100, 200 οικιών που δεν υπάρχει πλέον ούτε ένας άνθρωπος, αλλά κυριολεκτικώς ούτε ένας. Τους συγκεντρώνουν κατά ομάδας από 40 έως 50 και κατόπιν τους τρυπούμε με τας λόγχας μας μέχρι του τελευταίου. Παντού κλέπτουν. Οι αξιωματικοί υποχρεώνουν τους στρατιώτας να μεταβαίνουν εις την Πρισρένην προς πώλησιν των κλοπιμαίων'.
Η εφημερίς συνοδεύει την επιστολήν με την ακόλουθον σημείωσιν: 'Ο φίλος μας διηγείται πράγματα ακόμη φρικιαστικώτερα. Αλλά είναι τα΄σον τρομερά και τόσον σπαρακτικά, που προτιμούμεν να μη τα δημοσιεύσωμεν'.
Το 1920 εξ αφορμής νέας επαναστάσως των Αλβανών εις την περιφέρειαν Δίβρης, οι Σέρβοι κατέστρεψαν άλλα 30 Αλβανικά χωριά.». (Δ. Ζάγκλης, «Η Μακεδονία του Αιγαίου και οι Γιουγκοσλάβοι», 1975)
«Οι Αλβανοί ήταν οι τελευταίοι από τους λαούς των Βαλκανίων που υποτάχτηκαν», όπως λέει και η Edith Durham. «Μετά τον θάνατο του (του Σκεντέρμπέη) από ισχυρό πυρετό (δηλητηρίαση) το 1467, έμειναν χωρίς ηγεσία και εξαναγκάστηκαν να αποδεχτούν την τουρκική κυριαρχία», συνεχίζει. «Το φυλετικό ένστικτο, αυτό το τυφλό ανεξήγητο ένστικτο της αυτοσυντήρησης, τους οδήγησε εναντίον των παλιών τους καταπιεστών και συμμάχησαν με τους Τούρκους στον επίπονο αγώνα τους να διώξουν τους Σέρβους. Οι Αλβανοί ξαναπήραν τις περιοχές από όπου οι πρόγονοι τους είχαν εκδιωχτεί και τις διατήρησαν μέχρι το 1913.»
ΔιαγραφήΟι Αλβανοί του Κοσόβου ήταν Χριστιανοί που ασπάστηκαν το Ισλάμ. Οι πρώτες εκκλησίες του Κοσόβου ήταν αλβανικές. Αξίζει να σημειωθεί ότι τα γράμματα στις τοιχογραφίες είναι με ελληνικό και όχι κυριλλικό αλφάβητο, το οποίο χρησιμοποιούσαν κατά καιρούς οι Αλβανοί. Μάλιστα, πολλά γραπτά τους κείμενα πριν την υιοθέτηση του επίσημου λατινικού αλφαβήτου, ήταν γραμμένα με το ελληνικό αλφάβητο. Επιπλέον στις πρώτες εκκλησιες στο Κόσοβο οι άγιοι στις τοιχογραφίες ζωγραφίζονταν με το χαρακτηριστικό αλβανικό καπελάκι (π.χ. σε εκκλησίες στην πόλη Pejë και όχι μόνο).
Όπως μας πληροφορεί ο V. Berard στο έργο του «Μακεδονία και Ελληνισμός» (σελ. 274) οι Έλληνες Βουλευτές καλούσαν τους Σέρβους να μην έχουν εδαφικές βλέψεις στο Κόσοβο, επειδή η περιοχή αυτή «κατοικείται από Αλβανούς, αδελφούς και ομοπάτριους από τον Πελασγό, τον κοινό προπάτορα, συμμάχους αν όχι συμπατριώτες μας» όπως έλεγαν.
Πολύ σωστά είχε πει σε μία συνέντευξη πριν μερικά χρόνια κάποιος Αλβανός πολιτικός (δεν έχει σημασία ποιος): «Αν κάνετε μια ιστορική διαδρομή θα δείτε ότι το Κόσοβο ποτέ δεν ήταν συστατικό στοιχείο της Σερβίας. Ηταν συστατικό της Μεγάλης Σερβίας, επομένως ήταν υπό κατοχή. Η μάχη που δίνουν οι Σέρβοι για το λεγόμενο λίκνο του έθνους, δεν στηρίζεται στην ιστορία, αλλά σε μύθους. Αν αναφερθούμε σ' εκείνες τις εποχές, η Ελλάδα, το Κόσοβο, η Αλβανία είχαν μια σλάβικη ιστορία, αλλά ήταν ιστορία κατοχής η οποία διήρκησε για ένα διάστημα και μετά αποχώρησαν οι Σλάβοι. Αυτή είναι η αλήθεια. Το 1389 πολέμησαν στην πεδιάδα του Κοσόβου Σέρβοι, Αλβανοί, Ούγγροι, πολέμησαν από κοινού. Μέχρι το 1912 ήταν βιλαέτι της οθωμανικής αυτοκρατορίας. Εδόθη στη Σερβία ως αμοιβή έναν αιώνα. Έναν αιώνα η Σερβία δεν έφτιαξε ουσιαστικές σχέσεις με το Κόσοβο αλλά αντιθέτως εγκαθίδρυσε αποικιακού χαρακτήρα καθεστώς. Οι Σέρβοι σε αυτόν τον αιώνα υιοθέτησαν εθνικιστική ιδεολογία όχι μόνο σε βάρος των Αλβανών αλλά και άλλων εθνοτήτων. Γνωρίζετε ότι οι Κροάτες ενώθηκαν εθελοντικά με τους Σέρβους και μετά από έναν αιώνα χώρισαν πάλι διότι οι Σέρβοι συμπεριφέρονταν σαν ηγεμόνες;»
Όσον αφορά τους Αλβανούς της ΠΓΔΜ, δεν είναι η πλειοψηφία του πληθυσμού της χώρας. Όμως δεν είναι ούτε 25,2% όπως αναφέρει η τελευταία απογραφή που διεξήχθη στη χώρα αυτή το 2002. Αν προσθέσουμε και τους χριστιανούς ορθόδοξους Αλβανούς που κατοικούν σε 17 οικισμούς στην περιοχή Reka e Epërme και τους οποίους το καθεστώς της ΠΓΔΜ δεν αναγνωρίζει ως μειονότητα και προσπαθεί να τους αφομοιώσει, αν προσθέσουμε και κάποιους Αρβανιτόβλαχους που κατέφυγαν τα παλαιότερα χρόνια από την Αλβανία στην ΠΓΔΜ (ένα ποσοστό των οποίων έχει αλβανική εθνική συνείδηση), και αυτοί ορθόδοξοι χριστιανοί τους οποίους δεν καταγράφει η ΠΓΔΜ, καθώς και τους λίγους Ρωμαιοκαθολικούς Αλβανούς της ΠΓΔΜ (τους οποίους και αυτούς δεν αναγνωρίζει ως Αλβανούς η ΠΓΔΜ αλλά σε ορισμένες περιπτώσεις τους αναφέρει ως Κροάτες), τότε οι Αλβανοί είναι τουλάχιστον το 30% (και παραπάνω) του πληθυσμού της γειτονικής χώρας.