Ο Αμερικάνος Δημοσιογράφος, Παρουσιαστής εκπομπών και Συγγραφέας Charles Sykes έχει ασχοληθεί ιδιαίτερα με τα τρωτά των σημερινών συστημάτων Παιδείας, που από υπερβολικό «προοδευτισμό» αφήνει τελικά εντελώς απροετοίμαστα τα παιδιά για την ζωή!
Βλέπουμε άλλωστε τι συμβαίνει και στην Ελλάδα, που αντί να δημιουργεί δικά της συστήματα Παιδείας, Εθνικής δηλαδή Παιδείας, αντιγράφει διαρκώς τα ξένα, που απευθύνονται όμως σε άλλες συνθήκες και ιδιοσυγκρασίες, σε άλλο τρόπο αντίληψης, σκέψης, πράξης και καθημερινότητας! Σε λαούς μιας στείρας νοοτροπίας, γεμάτη από κανονισμούς, "επιστημονισμούς" και "πρέπει", που εμποδίζουν την αυτενέργεια, το άνοιγμα του δρόμου, την πρωτοβουλία, το μεγάλο φτερούγισμα!
Μια Παιδεία που τις τελευταίες δεκαετίες υποχρέωσε στην "μονοκαλλιέργεια" των "Σχεδίων Εργασίας", στο αναγκαστικό "ομαδικό πνεύμα", στην καταθλιπτική ομοιομορφία και "κονσερβοποίηση" τρόπου σκέψης, παιδιών και τάξεων, αφήνοντας να μαραθεί το κύτταρο, το άτομο, το κάθε παιδί ξεχωριστά και οι ατομικές του δυνατότητες, με αποτέλεσμα τα απανωτά ναυάγια στους διαγωνισμούς "PISA", γιατί η πρακτικότητα και η πραγματικότητα προϋποθέτουν την προσωπική ανεξάρτητη όμως ανάμιξη και έρευνα, την ατομικότητα, που είναι και μοναδικότητα και δημιουργικότητα, με έναν άλλο, ατομικό τρόπο και ρυθμό!
Μια Παιδεία που από την άλλη - και έξω και εδώ - δίνει στα παιδιά την αίσθηση ότι μπορούν να τα κάνουν όλα, να τα έχουν όλα, να τους ανέχονται όλοι και να τους χειροκροτούνε και όλοι!
Πώς μπορούν να γκρεμίζουν, αντί να χτίζουν! Να κάθονται, αντί να "παλεύουν"! Να παρακολουθούν οθόνες, να "κινητάρουν", αντί να κινούνται και να αγωνίζονται! Να αυθαδιάζουν και να αντιμιλούν, αντί να εκτιμούν και να σέβονται!
Να αράζουν, αντί να κοπιάζουν και να θερίζουν τα έτοιμα αντί να σπέρνουν και να φυτεύουν...
Οι «50 κανόνες» του Charles Sykes, μπορούν να συμπυκνωθούν στους εξής 11, τους οποίους λέγεται πως κάποτε απαρίθμησε και ο Μπιλ Γκέιτς της Microsoft, σε μια ομιλία του σε Γυμνάσιο των ΗΠΑ, μη σταματώντας πάντοτε να λέει: "ποτέ δεν αρίστευσα στο Πανεπιστήμιο, αλλά σήμερα οι αριστεύσαντες στα Πανεπιστήμια είναι υπάλληλοί μου"... Γιατί τα συστήματα Παιδείας και το δικό μας, δεν ευνοούν το ταλέντο και την ατομική πρωτοβουλία, ούτε καν των Εκπαιδευτικών, αλλά την αποστήθιση και την βαθμοθηρία...
Αλλά "η ζωή δεν είναι μια οθόνη για να βλέπεις τους άλλους να τρέχουν, αλλά ένας μεγάλος "Μαραθώνιος" που πρέπει να τρέξεις ο ίδιος (Αϊλτόν Κρενάκ) ανάμεσα σε χιλιάδες άλλους και όπου, όμως, δεν έχει σημασία να φτάσεις πρώτος, αλλά να φτάσεις έχοντας να πεις κάτι ... Ένα "νενίνηκσ". Ένα τουλάχιστον "προσπάθησα"!
11 ΒΑΣΙΚΟΙ ΚΑΝΟΥΝΕΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΜΑΘΑΙΝΟΥΝ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΣΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ
Κανόνας 1: Η ζωή δεν είναι δίκαιη. Συνήθισέ το!
Κανόνας 2: Ο κόσμος δεν ενδιαφέρεται για την …αυτοεκτίμησή σου. Περιμένει πρώτα να επιτύχεις κάτι εσύ ο ίδιος, ΠΡΙΝ αισθανθείς καλά με τον εαυτό σου.
Κανόνας 3: Δεν θα κερδίσεις 60.000 ευρώ το χρόνο τελειώνοντας το σχολείο. Δεν πρόκειται να γίνεις Αντιπρόεδρος με δωρεάν αυτοκίνητο και κινητό τηλέφωνο μέχρι ΝΑ ΤΑ ΚΕΡΔΙΣΕΙΣ και τα δύο.
Κανόνας 4: Εάν νομίζεις ότι ο Δάσκαλός σου είναι σκληρός, περίμενε μέχρι να δεις το αφεντικό σου.
Κανόνας 5: Το να ψήνεις σουβλάκια δεν σου μειώνει την αξιοπρέπεια. Οι παππούδες σου είχαν μια διαφορετική λέξη για αυτή την εργασία: την έλεγαν ευκαιρία.
Κανόνας 6: Εάν τα «θαλασσώσεις», ΔΕΝ ΦΤΑΙΝΕ ΟΙ ΓΟΝΕΙΣ ΣΟΥ. Γι’ αυτό μην κλαψουρίζεις για τα δικά σου λάθη, αλλά μάθε από αυτά.
Κανόνας 7: Πριν γεννηθείς, οι γονείς σου δεν ήταν τόσο βαρετοί όσο είναι σήμερα. Έγιναν έτσι πληρώνοντας τους λογαριασμούς σου, καθαρίζοντας τα ρούχα σου και ακούγοντάς σε να λες πόσο «κουλ» είσαι. Πριν λοιπόν σώσεις τα τροπικά δάση από τα παράσιτα, προσπάθησε να καθαρίσεις τη ντουλάπα στο δωμάτιό σου.
Κανόνας 8: Το σχολείο μπορεί να έχει βρει τον τρόπο να εξαλείψει τις διαφορές μεταξύ κερδισμένων και χαμένων, αλλά η ζωή ΟΧΙ. Μερικά σχολεία έχουν απορρίψει τις αρνητικές βαθμολογίες και θα σου δώσουν όσες φορές θέλεις την ευκαιρία να βρεις την σωστή απάντηση. Αυτή η κατάσταση δεν μοιάζει ΣΕ ΤΙΠΟΤΑ με την πραγματική ζωή.
Κανόνας 9: Η ζωή δεν είναι χωρισμένη σε εξάμηνα. Δεν υπάρχουν ολόκληρα καλοκαίρια διακοπών και πολύ λίγοι εργοδότες είναι διατεθειμένοι να σε βοηθήσουν ΝΑ ΒΡΕΙΣ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΣΟΥ. Αυτό μπορείς να το κάνεις στον ελεύθερο χρόνο σου.
Κανόνας 10: Η τηλεόραση ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ η πραγματική ζωή. Στην πραγματική ζωή οι άνθρωποι είναι στις δουλείες τους και όχι στις καφετερίες.
Κανόνας 11: Να είσαι ευγενικός με τους «σπασίκλες/φυτά». Το πιθανότερο είναι να καταλήξεις να δουλεύεις για έναν από αυτούς.
ΝΟΙΑΖΟΜΑΙ
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου