ΚΟΙΜΗΘΗΚΕ Ο ΑΓΙΟΣ ΠΑΠΠΟΥΛΗΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΠΟΥ ΕΙΠΕ ΠΟΙΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΦΑΡΜΑΚΟ ΤΟΥ ΚΑΡΚΙΝΟΥ!


   (Ανανεώσεις με νέα θαύματα του παππούλη - Είχε δει και το κλείσιμο των Εκκλησιών το Πάσχα)
  Ο πολυαγαπημένος μας Πατήρ Παναγιώτης Καραγιάννης, κοιμήθηκε εν Κυρίω, σήμερα τα ξημερώματα, Τετάρτη 20 Ιουνίου 2018 μ.Χ. στα 79 του χρόνια! Η εξόδιος ακολουθία του έγινε στις 6.00 το απόγευμα στον Ι. Ναό Ταξιαρχών Θεσσαλονίκης, παρουσία του Παναγιωτάτου Μητροπολίτου Θεσσαλονίκης κ.κ. Ανθίμου, ο οποίος και τόνισε την μεγάλη προσφορά του πατέρα Παναγιώτη, που άφησε πίσω του χιλιάδες πνευματικά παιδιά, αλλά και 21 εγγόνια και 2 δισέγγονα!
Πριν χρόνια, κάποια μέρα, ο παππούλης ήταν στο πίσω μέρος του Ι. Ν. των Ταξιαρχών, ακίνητος, σχεδόν κρυμμένος, στηριζόμενος στο μπαστουνάκι του και κοίταζε προς αυτό ακριβώς το σημείο. Κάποιο πνευματικό του παιδί πέρασε από εκεί μα δεν τον είδε. Τότε ο παππούλης του φώναξε: Βλέπεις; Εκεί θα γίνει το τάφος μου... Και πράγματι εκεί έγινε...
   Ο τάφος του είναι πλέον, πίσω από την παραπάνω Εκκλησία που διακόνησε επί δεκαετίες, στολισμένος με έναν απλό ξύλινο σταυρό, μεγάλη παρηγοριά για τους χιλιάδες ανθρώπους που τον υπεραγαπούσαν και γέμισαν ασφυκτικά Ναό και αυλή, για να αποχαιρετίσουν την αγία και σεπτή μορφή της Θεσσαλονίκης!
Ο Παναγιώτατος Μητροπολίτης Θεσσαλονίκης Άνθιμος στην κηδεία του παππούλη, εξαίρει τη μεγάλη και ταπεινή μορφή του πατρός Παναγιώτη, που ήταν μάλιστα και συντοπίτης του, από την όμορφη  Πελοπόννησο
  Ο άγιος παππούλης, ο παππούλης μας, όπως τον λέγαμε όλοι, που διακόνησε επί δεκαετίες στον παραπάνω Ι. Ναό , υπήρξε ο πνευματικός μας γέροντας, όπου καταφεύγαμε σαν κουρασμένα και τσακισμένα πλοία, στο μεγάλο και απάνεμο λιμάνι της αγάπης του και των θείων συμβουλών του!

ΜΝΗΜΟΝΕΥΕ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΑ ΧΙΛΙΑΔΕΣ ΟΝΟΜΑΤΑ
Ο τάφος του αγίου παππούλη μας πίσω από τον Ι.Ν. Ταξιαρχών, άνω πόλη Θεσσαλονίκης
  Γεμάτος αγάπη, καλοσύνη, γλυκύτητα, μας καθοδηγούσε πάντα στο δρόμο του Θεού, χωρίς να σταματήσει ούτε μία μέρα τις Θείες Λειτουργίες, ενώ μνημόνευε καθημερινά και αδιάλλειπτα επί χρόνια ολόκληρα, ακούραστα, όλα τα πνευματικά του παιδιά, χιλιάδες ονόματα, προσφέροντάς μας ένα "δίχτυ ασφαλείας", που το καταλάβαμε να φεύγει, όταν πια, ιδίως τον τελευταίο χρόνο, ήταν βαριά άρρωστος, για τις δικές μας και πάλι αμαρτίες, για τις οποίες δεν έπαψε να προσεύχεται και να αγωνίζεται μέχρι της τελευταίας του πνοής!

Ο ΑΓΙΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΠΛΑΝΑΣ
  Ο καλός μας παππούλης, κάποτε μας είχε πει, πως όταν νέος στην ιερατική σχολή, του εμφανίστηκε ο Άγιος Νικόλαος ο Πλανάς, και τον ερώτησε: θέλεις να ακολουθήσεις τον δρόμο μου; Και από τότε ο παππούλης μας ακολουθούσε κατά γράμμα τα βήματα του Αγίου. Και όπως εκείνος έκανε καθημερινά, ασταμάτητα Θείες Λειτουργίες και Αγρυπνίες, έτσι έκανε και ο Πατήρ Παναγιώτης, όλες τις ασθένειες, τα γηρατειά και τους πόνους στα πόδια του, ακόμη και όταν βγήκε στη σύνταξη, μέχρι που έπεσε οριστικά στο κρεβάτι, περνώντας και εκεί ένα μεγάλο μαρτύριο...

ΟΙ ΑΓΡΥΠΝΙΕΣ ΣΤΗΝ ΚΑΤΑΚΟΜΒΗ
Η ευλογημένη κατακόμβη των Αγίων Θεοδώρων, κάτω από τον Ι.Ν. Ταξιαρχών, όπου Λειτουργούσε και Εξομολογούσε ο παππούλης Παναγιώτης - Πόσα και πόσα δεν έχουν τα διηγηθούν τα πάντα εδώ
  Αξέχαστες θα μείνουν σε όλους μας οι αγρυπνίες του παππούλη, πότε πάνω στους Ταξιάρχες κάθε Πέμπτη βράδυ, πότε κάτω στην κατακόμβη των Αγίων Θεοδώρων, που ταυτίστηκε απόλυτα με εκείνον. Ο ιερός και ταπεινός χώρος είναι ζυμωμένος με την μορφή του, τόσο που όποιος μπαίνει εκεί, είναι σαν τον βλέπει και να τον ακούει. 

ΚΟΣΜΟΣΥΡΟΗ ΣΤΗΝ ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΗ
  Μάλιστα εκεί μέσα στην Κατακόμβη εξομολογούσε με τις ώρες, μέχρι τα μεσάνυχτα κάθε Δευτέρα, καθώς εκατοντάδες άνθρωποι προσέτρεχαν σε αυτόν, ενώ δεκάδες ήταν οι φτωχοί και οι πονεμένοι του, για τους οποίους επίσης φρόντιζε, δίνοντας συχνά από το δικό του υστέρημα...

Η ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ
  Ο καλός, άγιος παππούλης μας, κάποτε πάλι, σε μια κουβέντα μας για τη Μακεδονία και τον αγώνα που κάναμε στο ΝΟΙΑΖΟΜΑΙ, έλαμψε, βούρκωσε και αναστενάζοντας από αγάπη, λέγοντας:
Ξέρεις παιδί μου εκεί στην Πελοπόννησο, από νεαρός, λαχταρούσα να ΄ρθω στη Μακεδονία! Άκουγα Μακεδονία και ποθούσε η καρδιά μου να ανέβω εδώ πάνω στα άγια χώματά της! Και ο Θεός τον αξίωσε να διακονήσει δεκαετίες στην αγαπημένη του Μακεδονία!

Η ΚΙΒΩΤΟΣ ΤΗΣ ΚΑΙΝΗΣ ΔΙΑΘΗΚΗ
   Σε μια άλλη συζήτηση, ο παππούλης γέμισε πάλι από εκείνη τη φώτιση και με όλη την ψυχή του, με κάθε σοβαρότητα, σαν να σηκώθηκε ξαφνικά πολύ ψηλά και δεν ήταν πια εκείνος ο ταπεινός ιερεύς, μα κάποιος μεγάλος Πανεπιστημιακός, ουράνιος λες, μου είπε:
   Παιδί μου, η Ελλάδα μας είναι η Κιβωτός της Καινής Διαθήκης!

ΑΝΘΙΜΟΣ ΚΑΙ ΜΠΟΥΤΑΡΗΣ
   Μια άλλη φορά πάλι, με αφορμή την εκλογή Μπουτάρη σαν Δημάρχου, ήταν πολύ στενοχωρημένος για το ότι στάλθηκε Ιερέας να τον "ορκίσει" και μου είπε με πολύ πίκρα και με φωνή που μόλις έβγαινε, να πω κάτι στον Παναγιώτατο, επειδή ο παππούλης έβλεπε λες μπροστά του κάτι δυσάρεστο, που τελικά έγινε μετά από λίγα χρόνια. Εγώ, δεν τόλμησα να πάω να το πω στον Παναγιώτατο, παρότι είχαμε μια πολύ στενή συνεργασία στο Σκοπιανό. Πώς να πήγαινα...

ΤΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ ΣΤΗ ΜΕΣΗ ΑΝΑΤΟΛΗ
   Κάποτε, καμιά δεκαριά χρόνια πριν τα φοβερά γεγονότα της Συρίας, με τις εν ψυχρώ σφαγές τόσων και τόσων ανθρώπων, σε δυο αγρυπνίες, μας είχε πει ότι θα γίνουν φοβερά πράγματα εκεί κάτω, που δεν θα χωράει ο νους, ζητώντας να πάμε στους Αγίους Τόπους, πριν αρχίσει το κακό. Και φαίνεται πως είχε δει και τα επερχόμενα φοβερά που θα γίνουν στο Ισραήλ... Και μας μιλούσε από την Ωραία Πύλη της κατακόμβης, σαν να τα έβλεπε!

Η ΕΥΧΗ ΤΟΥ ΓΙΑΤΡΕΥΕ ΑΣΤΡΑΠΙΑΙΑ
   Τρεις φορές που έτυχε να αρρωστήσουμε κάπως βαριά από κρυολόγημα, έφτανε ένα τηλεφώνημα στον άγιο παππούλη, όπου ζητούσαμε να μας διαβάσει μια ευχή υπέρ υγείας. Ε, δεν πρόφτανε να κλείσει το τηλέφωνο και η γιατρειά ερχόταν! Μάλιστα μια φορά, η ευχή του έκοψε εν εξελίξει πνευμονία, όπως διαπίστωσε και το νοσοκομείο, λέγοντας στις ακτίνες, πως "φαίνεται να είχε, αλλά τώρα δεν δείχνουν ότι έχει"...

Ο ΑΓΙΟΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ
   Κάποτε πάλι, μετά από εξομολόγηση, η δυνατή προσευχή του παππούλη έστελνε στα σπίτια κάποιον Άγιο, φύλακα ή προστάτη. Έτσι σε κάποιο σπίτι πνευματικού του παιδιού, παρατηρήθηκε δύο φορές, ότι μετά από εξομολόγηση στον παππούλη, το επόμενο βράδυ εμφανιζόταν ο Άγιος Αλέξανδρος, Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως, μαζί με τον διάκονό του (ο Ι. Ναός τους είναι δίπλα στο Κολυμβητήριο Καλαμαριάς, στο πρώην Στρατόπεδο Κόδρου - Εορτάζει στις 30 Αυγούστου - Μία ημέρα πριν την Τιμία Ζώνη της Θεοτόκου που το Αγίασμά της ευπρέπισε ο παππούλης)!

ΗΞΕΡΕ ΠΟΙΟΣ ΕΙΧΕ ΠΑΕΙ ΣΤΟΥΣ ΑΓΙΟΥΣ ΤΟΠΟΥΣ
   Την στιγμή της Θείας Κοινωνίας, ζητούσε να είμαστε πολύ προσεκτικοί και να ακουμπάμε στο Άγιο Ποτήριο. Όταν πλησιάζαμε, όποιος είχε πάει στους Αγίους Τόπους, έλεγε ο ίδιος ο παππούλης το όνομά του χριστιανού και πρόσθετε "προσκυνητού"... Για κάποιους ήταν εντελώς αδύνατο να γνωρίζει ότι είχαν πάει εκεί. Και όμως το έλεγε με καμάρι, σαν τίτλο: "του/της δούλου/λης του Θεού τάδε, προσκυνητού/προσκυνήτριας"...

Ο "ΑΓΙΟΣ ΒΑΣΙΛΗΣ" ΤΗΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ
  Ο παππούλης μας αγαπούσε πολύ τα παιδιά, μα και την πατερική παράδοση! Έτσι σκέφτηκε να συνδυάσει και τα δύο. Κάθε λοιπόν Παραμονή Πρωτοχρονιάς, έκανε αγρυπνία στην κατακόμβη και όταν όλοι γλεντούσαν, διασκέδαζαν ή δυστυχώς χαρτόπαιζαν, ο παππούλης μας μάζευε όπως ο πατέρας τα παιδιά του και κάναμε νυχτερινή Θεία Λειτουργία του Αγίου Βασιλείου του Μεγάλου!

  Αλλάζαμε χρόνο στην κατακόμβη, μόνο με το φως των καντηλιών και στο τέλος ο παππούλης μοίραζε δώρα σε όλα τα παιδάκια! Και εκείνα τι χαρά! Είχαν τον δικό τους, αληθινό και ορθόδοξο Άγιο Βασίλη, που ξημερώματα Πρωτοχρονιάς, κάπου στις 1.30 με 2.00 το πρωί, αφού τα είχε δώσει το μέγα δώρο της Θείας Κοινωνίας, τα προσέφερε και από ένα παιχνίδι, αυτοκίνητα για τα αγόρια, κούκλες για τα κορίτσια! Και φυσικά για όλους μικρές βασιλόπιτες

  Νιώθαμε όλοι εκείνο το βράδυ τέτοια ζεστασιά και χαρά με τον καλό μας άγιο παππούλη, που το περιμέναμε με λαχτάρα κάθε χρόνο! Και είναι μια καλή ιδέα, για να την εφαρμόσουν και άλλοι ιερείς, Εκκλησίες και Μοναστήρια, για να μάθουν τα παιδιά επιτέλους ποιος είναι ο αληθινός Άγιος Μέγας Βασίλειος! Πού είναι η αληθινή ευλογία του και πού η αληθινή ζωή και χαρά!

ΤΟ ΦΑΡΜΑΚΟ ΤΟΥ ΚΑΡΚΙΝΟΥ
   Ο παππούλης Παναγιώτης, η αγιασμένη αυτή λευκή μορφή της Θεσσαλονίκης, ακόμη κι όταν βγήκε στη σύνταξη, όπως είπαμε δεν "ησύχαζε". Πήγε λοιπόν και λειτουργούσε στην ιστορική παμπάλαια Ιερά Μονή Οσίου Δαυίδ του εν Θεσσαλονίκη (Μονή Λατόμου που εορτάζει στις 26 Ιουνίου), ενώ ανέλαβε και ευπρέπισε το σχεδόν εγκαταλελειμμένο μέχρι τότε Αγίασμα της Τιμίας Ζώνης (λίγο πιο πάνω, που εορτάζει 31 Αυγούστου), όπου κάθε χρόνο τελούσε τον Πανηγυρικό Εσπερινό στην μικρή αυλή του, με θέα ολόκληρη τη Θεσσαλονίκη!

  Και είναι πραγματικά συγκλονιστικό! Σε τόσο ψηλό σημείο στα Κάστρα και μέσα από έναν πελώριο βράχο αναβλύζει το Αγίασμα της Τιμίας Ζώνης της Θεοτόκου! Είναι εκπληκτικό!

 Στην εορτή λοιπόν της Τιμίας Ζώνης, στον Πανηγυρικό Εσπερινό 30 Αυγούστου του 2011, εκεί στο Αγίασμα της Παναγιάς στην Άνω πόλη, ο παππούλης μάς ξάφνιασε όλους, όταν αποκάλυψε με συγκίνηση και φωνή δυνατή, γεμάτη πίστη, βγαλμένη από τα τρίσβαθα της ψυχή του, πως "το φάρμακο του καρκίνου είναι το Αγίασμα της Παναγιάς"!

  "Να πίνετε και να βάζετε στο μέλος που πάσχει με πίστη και κατά την πίστη σας λίγο λίγο θα θεραπευθείτε! Και να πίνετε και για εσωτερικά προβλήματα, αιματολογικά" συνέχισε ο άγιος γέροντας, τονίζοντας ξανά:

  "Το φάρμακο του καρκίνου είναι το Αγίασμα της Παναγιάς! Όπου υπάρχει Αγίασμα της Παναγιάς! Γι΄ αυτό τα έχει δώσει η Παναγιά μας! Να έχετε πίστη! Εδώ μουσουλμάνοι και πηγαίνουν στην Παναγιά με πίστη και τους θεραπεύει! Και τους κάνει το θαύμα, επειδή έτσι τους προετοιμάζει για το Βάπτισμα! Να έχετε Πίστη και να πίνετε! Και εάν κάποιος δεν θεραπευθεί, τότε σημαίνει ότι η Παναγιά τον θέλει επάνω "παρέα"! Έτσι πρέπει να σκεφτεί κάποιος πιστός"! 

  Και συνέχισε λέγοντας μια ιστορία από το Άγιον Όρος:

  "Στο Άγιον Όρος σε ένα μέρος, οι μοναχοί κάποτε παρακαλούσαν με δάκρυα την Θεοτόκο να τους δώσει αγίασμα να έχουν να πίνουν. Δεν είχαν ούτε νερό στάλα. Η Παναγιά τους άκουσε και τους είπε ότι θα τους δώσει Αγίασμα, αλλά να μην το χρησιμοποιούν για να πλύνουν ούτε μαντήλι! Εκείνοι το υποσχέθηκαν και πράγματι ανάβλυσε θαυματουργικά Αγίασμα της Παναγιάς... Όμως ξεχάστηκε η αυστηρή υπόσχεση που είχαν δώσει και το Αγίασμα σταμάτησε. Τότε καταλαβαίνοντας τι συναίβη, άρχισαν με δάκρυα να παρακαλούν και να ζητούν συγνώμη, λέγοντας Παναγιάς μας δώσε μας πάλι στο Αγίασμά σου και τώρα στο υποσχόμαστε, δεν θα το χρησιμοποιήσουμε παρά μόνο για να πίνουμε. Ούτε για ένα φλυτζάνι καφέ δεν θα παίρνουμε... Και έτσι τους το ξανάδωσε και υπάρχει ως τώρα"...

(νέο) "ΘΑ ΓΥΡΙΣΕΙ ΑΚΜΑΙΟΤΑΤΟΣ"
Μαρτυρία Δήμητρας Φ., Θεσσαλονίκη
   Ονομάζομαι Δήμητρα Φ.. Στις 5/2/2013 ο γιος μου Κωνσταντίνος τότε 19 ετών, πηγαίνοντας το μεσημέρι στη σχολή του με μηχανή, έπεσε ένα αυτοκίνητο πάνω του και τον πέταξε αρκετά μέτρα. Το παιδί μου ήταν βαριά τραυματισμένο στην εντατική του Παπαγεωργίου. Το ίδιο βράδυ η νονά του τηλεφώνησε στον παππούλη και τον ενημέρωσε για την κατάσταση. Μας κάλεσε την επόμενη μέρα να τον επισκεφτούμε. 

  Πήγαμε με το σύζυγό μου το επόμενο απόγευμα στην κατακόμβη, στην ώρα του εσπερινού γυρίζοντας από το νοσοκομείο. Οι γιατροί από την πρώτη στιγμή και για ενάμισι μήνα δε μας έδιναν ελπίδες. Το παιδί δεν ξυπνούσε, ήταν σε κώμα γιατί είχε χτυπήσει στο κεφάλι. Στο τέλος του εσπερινού, πλησιάσαμε τον παππούλη, γονατίσαμε κάτω από το πετραχήλι του, μας διάβασε μια ευχή και μας έδωσε λαδάκι από την Παναγία του Άξιον Εστί. Με συμβούλεψε να σταυρώνω το γιο μου κάθε μέρα με αυτό, ψέλνοντας το Άξιον Εστί. Μου το τόνισε το "ψέλνοντας". Εγώ όλη την ώρα έκλαιγα και την ώρα που έφευγα πέρασε από δίπλα μου, με χτύπησε στον ώμο μου λέγοντας: 
   "Ο γιος σου θα γίνει καλά. Θα γυρίσει στο σπίτι ακμαιότατος"! 

  Κάθε Κυριακή εκκλησιαζόμασταν στον Όσιο Δαυίδ. Στο τέλος της Θείας Λειτουργίας πολύς κόσμος ήθελε να μιλήσει με τον παππούλη. Εγώ πάντα στεκόμουν πίσω από όλους. Ο παππούλης χωρίς να με βλέπει, γνώριζε ότι ήμουν εκεί, με φώναζε με το όνομά μου να πάω κοντά του. Με ρωτούσε τι λένε οι γιατροί για το παιδί μου. Του απαντούσα ότι δεν έχουν κανένα καλό νέο. Ακόμη κι αν ξυπνούσε ήταν σίγουροι ότι θα είχε προβλήματα όπως παράλυση, δε θα μπορούσε να μιλήσει και να καταπιεί. Αυτός όμως μου λεγε:
   "Άφησε αυτούς να κάνουν τη δουλειά τους κι εγώ τη δική μου. Τον Κωνσταντίνο τον έχω πάνω στην Αγία Τράπεζα"! 

 Ώσπου μετά από ενάμισι μήνα το παιδί ξύπνησε από το κώμα. Μας στείλανε στη Νευροχειρουργική για δύο εβδομάδες και χωρίς βελτίωση φύγαμε σε κέντρο αποκατάστασης. Εκεί κάθε μέρα με τις προσευχές του παππούλη συνέρχονταν ως εκ θαύματος και σε ένα μήνα τον φέραμε στο σπίτι ακμαιότατο. Όπως είπε εκείνος.

   Πήγα με το παιδί στον παππούλη να το δει και να το ευλογήσει. Στο τέλος του είπε: 
  "Κωνσταντίνε να θυμάσαι ότι είσαι το θαύμα της Παναγίας μας"!

  Κάποια φορά ο παππούλης μας φώναξε με τον άντρα μου στο τέλος της Θείας Λειτουργίας και μας συμβούλεψε χωριστά τον καθένα, να αλλάξουμε κάποιες συνήθειες στην καθημερινή μας ζωή χωρίς να έχουμε πει εμείς κάτι. Αυτός τα ήξερε!

  Ο παππούλης ήταν το στήριγμά μας όλο το διάστημα που υποφέραμε. Γνώριζε ότι το παιδί μου θα γίνει καλά από την πρώτη στιγμή και μας ενθάρρυνε. Πιστεύαμε σε αυτόν ολόψυχα. Τον ευχαριστώ από τα βάθη της καρδιάς μου. Εύχομαι να πρεσβεύει για όλους μας από εκεί που βρίσκεται"!

(νέο) ΟΧΙ ΜΕ ΠΑΝΤΕΛΟΝΙ
Μαρτυρία Σταυρούλας Ζ., Θεσσαλονίκη
   Ο παππούλης στον Άγιον Όρος, με φώτιση της Παναγιάς, έγραψε ένα βιβλίο, το "Γίνε, ω γυναι" για να σταματήσουν οι γυναίκες να φορούν παντελόνι και γενικά να επιστρέψουν στον τρόπο, τον ρόλο και τον δρόμο που θέλει ο Θεός! Έτσι δεν δεχόταν να Κοινωνήσει γυναίκες ή κορίτσια με ...παντελόνια. Ας δούμε ένα θαυμαστό γεγονός που τον δικαίωσε:

  Μαρτυρία Σταυρούλας Ζ., Θεσσαλονίκη
  Είμαι 37 ετών τώρα. Όταν ήμουνα 14 πήγα να Κοινωνήσω με παντελόνι και όταν έφτασε η σειρά μου, ο παππούλης μου είπε :
  "Πήγαινε παιδάκι μου και έλα αύριο με το καλό με φούστα να Κοινωνήσεις"...

 Φεύγοντας στεναχωρημένη έφτασα στην πόρτα, όπου με φώναξε και μου είπε: 
  "Έλα παιδάκι μου, θα πάρω εγώ την αμαρτία"...
  Αλλά έγινε αυτό... Δεν άνοιγε το στόμα μου με τίποτα!.. Όλοι μας μείναμε έκπληκτοι! Γεμάτος κόσμο ο Ναός!
  Τότε μου είπε:
   "Δεν το θέλει ο Θεός! Έλα αύριο με φούστα"....
  Και έτσι έγινε... Το έζησα! Και το έγραψε και στο βιβλίο! 

ΝΗΣΤΕΙΑ ΚΑΙ ΑΓΩΝΑΣ ΜΕΧΡΙ ΤΟ ΤΕΛΟΣ
  Όταν ο παππούλης έλεγε "θα πάρω εγώ την αμαρτία" το εννοούσε. Κρατούσε νηστείες και υπέβαλε σε μεγάλες και βαριές στερήσεις τον εαυτό του για να γλιτώσει και να σώσει πνευματικά του παιδιά, μέχρι την τελευταία του ώρα! Οι γιατροί του έλεγαν να φάει και εκείνος νήστευε, νήστευε και προσευχόταν! Το πώς μας κάλυπτε η ευχή του δε λέγεται!

   Λίγο καιρό πριν κοιμηθεί, ενώ υπέφερε πάρα πολύ σωματικά και σηκώνοντας τις αμαρτίες μας, χωρίς να μπορεί να κουνήσει καλά καλά το κεφάλι του, έλεγε εξουθενωμένος, αλλά εύψυχος:
   "Παιδάκι μου θα αγωνιστώ και εγώ (για σένα), αγωνίσου και εσύ, για να μην χάσουμε τον Παράδεισο"...

   Και το "θα αγωνιστώ" σήμαινε νέες προσευχές και νηστείες μέσα σε πόνους, ασθένειες, νοσοκομεία, για να σωθεί μια ψυχή! Τόσο μας αγαπούσε όλους! Μέχρι αυτοθυσίας! Και εμείς δεν είμαστε άξιοι ούτε των κορδονιών των παπουτσιών του. Που τον λυπήσαμε, τον στεναχωρήσαμε, τον πληγώσαμε με τις απροσεξίες και τις αμαρτίες μας, για τις οποίες εκείνος έκανε τιτάνιο πνευματικό αγώνα, μέχρι το τέλος! Χωρίς να το λέει. Χωρίς να το φανερώνει. Αφανώς και ηρωικώς... Και μας έσωζε!

ΘΑΥΜΑΣΤΗ ΕΜΦΑΝΙΣΗ ΤΟΥ ΠΑΠΠΟΥΛΗ

   Την ώρα που τέλειωσε η κηδεία και ο κόσμος περίμενε επί ώρα υπομονετικά να περάσει πάνω από το μνήμα του παππούλη, μια κυρία διηγόταν ένα πρόσφατο θαύμα:

   Είμαι αλλεργική σε κάποια φάρμακα και είχα ένα μεγάλο κρύωμα. Όταν ήταν καλά ο παππούλης, τον έπαιρνα τηλέφωνο και τον συμβουλευόμουν. Τότε όμως ήταν στο Νοσοκομείο και ούτε μπορούσα  να τηλεφωνήσω, ούτε να πάω. Ο πόνος πάλι συνέχιζε και δεν ήξερα τι να κάνω: να πάρω αντιβίωση με κίνδυνο να πάθω αλλεργικό σοκ ή να μην πάρω και να υποφέρω; "Τι να κάνω παππούλη μου" έλεγα και ξανάλεγα.

   Και ξαφνικά, μέσα στην απόγνωσή μου, την προσευχή μου και το κομποσκοίνι, βλέπω να φανερώνετε ένας λαμπρός θρόνος και τον παππούλη με κατακόκκινα άμφια, να μου λέει: 
 "Πάρε παιδί μου το φάρμακο. Μη φοβάσαι, όλα θα πάνε καλά"!

(νέο) ΕΙΧΕ ΔΕΙ ΤΟ ΚΛΕΙΣΙΜΟ ΤΩΝ ΕΚΚΛΗΣΙΩΝ (Κορωνοϊός)
Μνημόσυνο των δύο ετών και τρισάγιο επί του τάφου του παππούλη Παναγιώτη, 20-6-2020 μ.Χ.

 Τις θλιβερές ημέρες του Πάσχα 2020 μ.Χ., με τις Εκκλησίες κλειστές για τον κόσμο και απαγορευμένη την Θεία Κοινωνία λόγω ...Κορωνοϊού, ανήμερα του Μεγάλου Σαββάτου μας τηλεφώνησε ένα γνωστό πνευματικό τέκνο του παππούλη Παναγιώτη, μια κυρία από μεγάλη μάλιστα οικογένεια που προσέφερε στον Μακεδονικό Αγώνα το πρώτο σάλπισμα και μας είπε:

   "Σήμερα Μεγάλο Σάββατο, θυμήθηκα τι μας έλεγε πριν χρόνια ο παππούλης και τότε δεν το καταλαβαίναμε, επισημαίνοντας το γεγονός ότι πολλοί Χριστιανοί από άγνοια φεύγουν από τον Ναό μετά το Χριστός Ανέστη και το Άγιο Φως...

   "Να μείνετε το βράδυ της Ανάστασης στην Εκκλησία, να λειτουργηθείτε και να Κοινωνήσετε. Μπορεί του χρόνου να μας τις κλείσουν τις Εκκλησιές. Μείνετε τώρα που μπορείτε", έλεγε...

   Το θυμήθηκα τώρα που όντως μας κλείσανε τις Εκκλησίες και απόψε δεν μπορούμε να πάμε να κάνουμε Ανάσταση και να Κοινωνήσουμε... Το είχε δει... Και εμείς δεν καταλαβαίναμε τότε τι εννοούσε"...

ΘΑ ΜΑΣ ΛΕΙΨΕΙΣ ΠΑΠΠΟΥΛΗ
Από τα εννιάμερα του παππούλη μας Παναγιώτη
  Παππούλη μας, θα μας λείψεις πάρα πολύ. Η αγάπη σου, η φωνή σου που δεν χορταίναμε, η πατρική σου στοργή, η λευκή μορφή σου, οι αγρυπνίες σου, η εξομολόγησή σου, η κατακόμβη σου, το αγίασμα, όλα δεμένα χρόνια με σένα και εμείς μαζί σου. Σε ευγνωμονούμε για όλα!

   Θα μας λείψεις παππούλη! Κι ας ξέρουμε ότι πας στην αγκαλιά του Χριστού και της Παναγιάς μας, που τόσο τους αγάπησες και τους διακόνησες και για τη χάρη τους έγραψες τα υπέροχα βιβλία σου: "Γίνε, ω γύναι", "Η αιώνιος κόλασις", "Ορθοδοξία στα "όπλα"".

   Αγαπημένε, καλέ μας παππούλη, μη μας ξεχάσεις εδώ κάτω. Μη μας αφήσεις από την προσευχή σου. Και παρακάλεσε το Θεό να μας ελεήσει, για να είμαστε μια μέρα και πάλι μαζί σου εκεί πάνω, στο αιώνιο φως και τη χαρά του Χριστού!

   Την ευχή σου να έχουμε. Αμήν! (Όποιος έχει να καταθέσει ένα θαύμα, μια θαυμαστή ενέργεια ή λόγια προορατικά του παππούλη μας, μπορεί να τα στείλει με ονοματεπώνυμο και τηλέφωνο, στο noiazomai@gmail.com, ώστε να τα συγκεντρώσουμε για να γίνει ίσως κάποια στιγμή ένα βιβλίο για την μεγάλη αυτή και ταπεινή αγία μορφή της Θεσσαλονίκης, που της χρωστούμε το ευ ζην)

   ΝΟΙΑΖΟΜΑΙ
   Κ.Κ.


Ακούστε και άλλες ομιλίες του Πατρός Παναγιώτη εδώ


Από τα εννιάμερα του παππούλη Παναγιώτη - Τα πνευματικά του παιδιά ψάλλουν το Χριστός Ανέστη


ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΙΕΡΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

Ἐν Θεσσαλονίκῃ τῇ 20.06.2018.- 

ΕΚΔΗΜΙΑ ΠΡΟΣ ΚΥΡΙΟΝ 
ΠΡΩΤΟΠΡΕΣΒΥΤΕΡΟΥ ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΥ ΚΑΡΑΓΙΑΝΝΗ 

   Ἡ Ἱερὰ Μητρόπολις Θεσσαλονίκης μετὰ βαθυτάτης συγκινήσεως καὶ ἐν συνοχῇ καρδίας ἀναγγέλλει στὸν ἱερὸ κλῆρο καὶ τὸ εὐσεβὲς αὐτῆς πλήρωμα τὴν πρὸς Κύριον ἐκδημία τοῦ αἰδεσιμολογιωτάτου πρωτοπρεσβυτέρου π. Παναγιώτου Καραγιάννη.

   Ὁ μακαριστὸς πρωτοπρ. Παναγιώτης Καραγιάννης τοῦ Ἀντωνίου καὶ τῆς Μαρίας γεννήθηκε τὸ 1939 στὴν Καλαμάτα τοῦ Ν. Μεσσηνίας. Μετὰ τὸ πέρας τῶν ἐγκυκλίων σπουδῶν του εἰσήχθη στὴ Θεολογικὴ Σχολὴ τοῦ Ἀριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, ἀπὸ τὴν ὁποία ἀπεφοίτησε τὸ 1981. Νυμφεύθηκε τὴν Ἑλένη Θεοφιλοπούλου, μὲ τὴν ὁποία ἀπέκτησαν τέσσερα τέκνα. 

  Διάκονος χειροτονήθηκε τὴν 18η Μαρτίου 1967 καὶ πρεσβύτερος τὴν 9η Ἀπριλίου τοῦ ἰδίου ἔτους ἀπὸ τὸν μακαριστὸ Μητροπολίτη Μεσσηνίας Χρυσόστομο τὸν Β’

  Ὑπηρέτησε ὡς πρεσβύτερος στὴν Ἱερὰ Μητρόπολη Μεσσηνίας κατὰ τὰ ἔτη 1967-1977 στὸν Ιερὸ Ναὸ Αγίου Δημητρίου Πεύκου καὶ κατὰ τὰ ἔτη 1977-1980 στὸν Ιερὸ Ναὸ Αγίου Δημητρίου Μερόπης, στὴν δὲ Ἱερὰ Μητρόπολη Θεσσαλονίκης κατὰ τὰ ἔτη 1980-2010 στὸν Ιερὸ Ναὸ Αγίων Παμμεγίστων Ταξιαρχῶν Ἀκροπόλεως

   Ἐκοιμήθη στὴ Θεσσαλονίκη σήμερα, 20ὴ Ἰουνίου 2018. Ἡ ἐξόδιος ἀκολουθία θὰ τελεσθῇ σήμερα τὴν 6.00’ μ.μ. στὸν ἱερὸ Ναὸ ἁγίων παμμεγίστων Ταξιαρχῶν Ἀκροπόλεως, ἐνῶ ἡ σορὸς τίθεται ἤδη σὲ προσκύνηση. 
Αἰωνία αὐτοῦ ἡ μνήμη. 

Ἐκ τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Θεσσαλονίκης.-
Share on Instagram

ΝΟΙΑΖΟΜΑΙ

20 χρόνια εθνικής και δημοσιογραφικής προσφοράς στον Ελληνισμό

0 comments:

Δημοσίευση σχολίου